Van 1 naar 2 kinderen – hier liep ik tegen aan
Wie zegt dat van 1 naar 2 kinderen geen impact heeft op je leven heeft het mooi mis! Wat een verschil is dat zeg! In eens weer slapeloze nachten, 2 kinderen die je aandacht willen, en om nog maar te zwijgen over plannen. In dit artikel vertel ik waar ik tot nu toe tegen aan liep.
Aandacht verdelen
Ik denk dat het grootste issue toch wel de aandacht verdeling is. Noé moet natuurlijk wennen aan de hele situatie, ondanks dat we haar hier naar ons idee behoorlijk goed om hebben voorbereid. Ze moet in eens alle aandacht delen. En vooral die van mama. Want voorheen waren wij overdag altijd met zijn tweetjes en kon ik de hele tijd door met haar spelen en knuffelen. Nu is Manu er bij en zal ze soms even moeten wachten. Het is dan ook niet gek dat ze af en toe een beetje boos word of express dingen gaat doen die eigenlijk niet mogen.
Straf je haar dan?
Dat vind ik zo lastig, als ze dan die aandacht zoekt (soms op een positieve manier en soms juist negatief), moet ik haar dan straffen? Nee, dat voelt niet goed. Want het is voor haar ook wennen. Wel probeer ik haar elke keer op een rustige manier uit te leggen dat ze eventjes moet wachten en dat het niet leuk is als ze zo doet. Zodra ik dan even mijn handen vrij heb probeer ik ook écht iets leuks met haar te doen. Even naar de (indoor) speeltuin, samen knutselen of iets anders wat ze leuk vind. Ik merk dan gelijk dat ik die winkeltjes weer in haar ogen zie en alles weer vergeten en vergeven is.
Thuiswerken
Ook thuiswerken is in eens een uitdaging. Wanneer beide kindjes wakker zijn krijg ik niet veel voor elkaar. Ik ben dan meer bezig met politieagentje spelen of met een flesje voor Manu dan dat ik iets anders kan doen. Gelukkig slaapt Noé nog of ze speelt rustig op haar kamertje) tussen de middag en probeer ik Manu ook rond die zelfde tijd te laten slapen zodat ik toch nog zeker een uurtje overdag kan werken.
“Even” in bad
Forget it! Ik heb hier nog echt mijn draai niet in gevonden. Want om nou met zijn drieën in bad te gaan zonder iemand die even de kleine kan aanpakken is niet te doen. Noé met Manu in bad ook niet want Noé is gewoon te wild aan het spelen dan. Dus dan word het al snel om en om, of (wanneer Bram tijd heeft) eentje met mij mee douchen en eentje met papa. En dat vergt nogal wat planning vind ik. Maar ook daar zullen wij onze draai wel weer in vinden.
“Even” boodschappen doen..
Nog zo iets wat niet meer eventjes snel snel gedaan word. Nu moet ik de kinderwagen mee, en als Noé weer even rebels wilt doen ben ik meer achter haar aan aan het rennen dan boodschappen doen. En in het wagentje zitten? Nee daar is ze écht al te groot voor al zegt ze het zelf.
Wat voor mij wel (soms) werkt is het afleiden van Noé. Dus ik laat haar dan bijvoorbeeld met een wagentje lopen en laat haar helpen met spulletjes pakken. Het gebeurt wel regelmatig dat ze mij dan midden in de winkel achterlaat met haar wagentje en ik dan een kinderwagen en een wagentje aan het duwen ben, maar ach, ook dat loopt wel los.
Ik ben nog vol op aan het ontdekken wat voor ons werkt. En dat levert soms wel eens wat frustraties op. Gelukkig kan ik mijzelf snel genoeg weer rustig krijgen om het dan nog een keer te proberen. En ik denk dat dat toch wel het belangrijkste is om weer alles een plekje te geven.
Hoe ervoer jij het van 1 naar 2 kinderen gaan? En waar liep jij juist tegen aan?
