Thuiswerken met jonge kinderen? Hoe dan?!
Thuiswerken met jonge kinderen is best een dingetje. Ik werkte natuurlijk voor het hele corona gedoe al thuis. Maar toen had ik nog hier en daar opvang. Nu dit voor iedereen weg is gevallen door de lockdown moet ook ik even een tandje bij zetten. Maar man man man, dat is toch niet te doen mensen?!
Lang lang lang geleden…
Ik werk inmiddels alweer bijna 5 jaar fulltime van uit huis. Je zou denken dat ik het inmiddels wel onder de knie heb. Nou niets is minder waar. Toen Noé geboren werd was het gedaan met de rust. Maar goed, een klein babytje slaapt lekker veel waardoor ik tussendoor erg veel gedaan kreeg. Naarmate ze ouder werd merkte ik dat dit steeds lastiger werd. Ze wilde (logisch natuurlijk) meer aandacht en daardoor ging ik veel met haar samen spelen en kwam ik minder aan werken toe. Ik merkte ook dat ze behoefte had aan andere kinderen om haar heen. Lekker kunnen spelen met leeftijdsgenootjes. Dus toen ze 1 jaar werd besloten we voor een gastouder te gaan. En dit bevalt tot op heden echt ontzettend goed. Ze ging 1 keer per week naar de gastouder en op die dag kon ik mij volledig focussen op mijn werk als blogger/content creator.
En toen kwam Manu er bij
Toen kregen we het mooie nieuws dat Noé een broertje kreeg. Ontzettend leuk! Maar ook pittig wanneer je nog een peuter er bij hebt. Zeker in het begin was het erg wennen omdat Noé op een negatieve manier aandacht zocht. Op dat moment werd het al snel duidelijk dat Noé toch nog een extra dagje kon gebruiken bij de gastouder. Niet omdat ik haar weg wilde hebben, maar omdat ik anders helemaal geen werk weg kreeg en zij niet de uitlaatklep kreeg die ze nodig had.
Gastouder én peuterspeelzaal
De dagen dat Noé naar de gastouder gaat zijn voor mij werkdagen. Die dagen gebruik ik dan ook om het meeste werk wat ik kan doen weg te werken. Maar omdat we Noé ook alvast willen laten wennen aan het “naar school gaan” hebben we haar nu sinds half 2020 ook 2 ochtenden per week op de peuterspeelzaal zitten. Ze heeft het hier zo enorm naar haar zin. Het is écht leuk om haar verhalen te horen als ze weer thuis komt van een ochtendje. Voor mij zijn die ochtenden ook heerlijk want in die tijd kan ik lekker spelen met Manu zodat hij ook wat 1-op-1 aandacht krijgt en wanneer hij slaapt kan ik weer verder met mijn werk of het huishouden. Net hoe het uitkomt.
En toen kwam de lockdown
Het klinkt alsof we toch wel een fijne (thuis)werk balans hadden gevonden. Tot Corona roet in het eten gooide. Bij elke verhoging of hoestbui werd de gastouder afgezegd en moest ik al mijn plannen omgooien. En nu, tijdens deze strenge lockdown is het helemaal lastig. De peuterspeelzaal is dicht, de gastouder gaat voorlopig niet door en ook even beroep doen op mijn ouders kan lang niet altijd. Mijn ouders wonen 45 min hier vandaan en werken beide (cruciaal beroep). Daar gaan alle plannen, daar gaan we weer.. En dan heb ik het alleen over thuiswerken met twee kids. Ik mag nog van geluk spreken dat ik (nog) geen juf hoef te spelen voor mijn kinderen. Ik heb echt diepe respect voor alle ouders die dit er ook nog bij krijgen.
Maar er is licht aan het einde van de tunnel!
Ja, er is weer licht aan het einde van de tunnel. Wat blijkt nou, Bram heeft een cruciaal beroep als audicien. We hebben dus recht op noodopvang. Ik was hier tijdens de eerste lockdown erg huiverig voor omdat ik geen “misbruik” van de situatie wilde maken. Maar het is gewoon niet te doen. Een kleuter die van alles uitvreet als je niet kijkt en een baby van 10 maanden die je niet eens meer veilig alleen op het speelkleed kan laten spelen (want voor je het weet hangt hij weer aan de salontafel, kleine dare devil).
Vandaag nog, ik dacht even 1 minuut mijn mail te checken. Er stond een half kopje (koude) koffie op de salontafel en in eens staat meneertje zelfstandig en trekt zo de koffie over zich heen. Hij gaat in eens zo hard in zijn ontwikkeling, ik kan het gewoon niet meer bijbenen.
Wij hebben daarom besloten om per direct 1 dag de kinderen samen naar de gastouder te laten gaan. Die ene dag geeft mij alle ruimte om het werk te doen wat ik anders gewoon niet gedaan krijg. De avonden gebruik ik nog steeds natuurlijk om blogs te schrijven, mails te beantwoorden en om mijn cursus te volgen. Maar nu heb ik wel iets meer adem ruimte om bijvoorbeeld foto’s te maken en andere klusjes te doen waar ik normaliter gewoon niet aan toe kan komen wanneer de kleintjes er bij zijn.
En papa dan?
Ja, dat vraag ik mij serieus ook wel eens af haha. Bram kan toch ook iets meer op zich nemen? Begin 2020 is Bram zijn eigen bedrijf gestart. Hij werkt als ambulant audicien en zoals voor ieder startend bedrijf wel kan beamen is in crisis tijd starten best pittig. Gelukkig hebben we echt niks te klagen want business is booming. Toch is het ontzettend belangrijk om zijn naam juist nu goed op de kaart te krijgen. Vandaar dat hij gewoon 5 dagen in de week aan het werk blijft. In het weekend en de avonden helpt hij hier en daar natuurlijk! Maar tijdens de werkuren komt het er toch op neer dat ik er (voor nu) alleen voor sta.
Pittig ja, maar ik zorg met alle liefde voor mijn kindjes. Maar soms, heel soms baal ik wel echt als een stekker. Waarom moet Corona nou mijn hele planning weer omgooien.
Hoe gaat het bij jou? Red jij het een beetje zonder opvang?
