Wat was dat vreselijk. Voor het eerst heb ik bij Noé echte pure angst moeten zien. En niet eens voor iets wat eng is. Ik vertel er wat meer over in dit artikel. Lees je mee?

Nog nooit heb ik Noé zo bang gezien. Niet voor het water, niet voor de zee, niet eens voor onze mega drukke hond Milo. En nu, uit het niets begon ze te krijsen en te bibberen van een stel… konijnen?! Wat was dat hartverscheurend om te zien. Vooral toen ze me zo stevig vast hield en haar hoofdje tegen mijn borstdrukte. De harde snikken tussendoor zijn hartverscheurend. En dat van een stelletje konijnen. Van alle dingen waar ik bangheid kan begrijpen zijn die lieve fluffy diertjes er niet een van. Maar alles is nieuw natuurlijk, dus we gaan binnenkort gewoon samen gezellig naar de kinderboerderij. 

Vallen en stoten..

Een ander dingetje waar we tegenwoordig mee te maken hebben is het vallen en stoten. Ons dametje wilt dolgraag lopen. Kruipen, daar wilt ze niks van weten. Maar goed, al dat lopen gaat natuurlijk ook gepaard met vallen en opstaan. Maar die eerste blauwe plek, die eerste dikke bult en de eerste druppeltjes bloed. Daar is maar een woord voor. Hartverscheurend! 

Maar goed, ik als moeder moet daar natuurlijk wel goed mee omgaan. Als ik in paniek raak voelt en ziet Noé dat natuurlijk ook. Dus ik pak haar op, geef haar een aai over haar bolletje. Droog haar traantjes en zet haar weer neer. Maar diep van binnen prikken de tranen enorm. Ik zou niets liever willen dan haar in een plastic bubbel zetten zodat ze nooit meer pijn hoeft te hebben, maar daar hebben we beide natuurlijk niks aan. Maar dat moeder instinct, dat willen beschermen ten koste van alles.. dat zit denk ik toch echt in elke moeder? 

Verscheurd het jouw hart ook als je kleintje bang is, of pijn heeft? En hoe ga jij daar dan mee om?