Hoe moeder zijn mij als mens heeft veranderd

Moeder zijn is volgens mij echt een roeping. Wanneer je voor het eerst je kindje in je handen houd gaat er een wereld voor je open. Waar je voorheen bezig was met je weekend plannen ben je nu volledig gefocust op je kindje en wat hij of zij nodig heeft. Ik durf wel te zeggen dat het moeder zijn mij als mens heeft veranderd.

Control freak

Voor we Noé kregen wilde ik altijd de volledige controle in handen hebben. Met werk, met afspraken maken, zelf in het huishouden probeerde ik alle teugels in handen te houden. Toen we eenmaal een kindje kregen veranderd dit langzaam aan. Soms gaat een planning nou eenmaal niet zoals je het voor ogen hebt. Wanneer Noé last had van haar eczeem was ze vaak ontroostbaar. Mijn plannen voor die dag konden dan maar zo in het water vallen. En geloof mij, je hoeft dan niet meer twee keer na te denken. Je laat simpelweg alles vallen. Die control freak die ik was, die is er misschien nog wel een beetje. Maar het is echt wel veel en veel minder dan voor de kindjes.

Je krijgt nieuwe prioriteiten

Ik weet nog goed dat ik “vroeger” mij heel erg kon verheugen op een avondje stappen. Nu? Nee, dat avondje stappen kan mij gestolen worden. Ik kijk veel meer uit naar een dagje dierentuin met mijn kroost of een fijne wandeling aan het strand met de kleintjes. Daar kan ik zo intens van genieten nu. En zeg nou zelf, de day after een avondje stappen is niet iets waar je naar uit kijkt wanneer je weet dat de kinderen om 7 uur naast je bed staan.

Dat oer gevoel waar iedereen het over heeft..

Je weet wel, dat oer gevoel van “niets of niemand komt aan mijn kinderen”. Dat heb ik altijd wel geroepen hoor. Maar nu ik twee van die kleine keutels thuis heb lopen is dit alleen maar sterker geworden. Mijn kinderen, daar kom je echt niet aan. En ik zal mij altijd, maar dan ook altijd hard voor hun maken. Zo ook bij Manu. Ik had al heel snel in de gaten dat hij ook een koemelk allergie heeft (net als zijn grote zus). Het consultatiebureau wilde het afwachten. Dacht het niet zij mama beer! Daar trap ik niet weer in. Mijn kind hoeft niet te lijden door bureaucratie en verzekeringsgedoe. Ik heb dan ook direct alles op alles gezet en binnen.2 dagen was alles rond en kon Manu gelijk starten met de Pepti. Sindsdien gaat het een stuk beter met hem en zagen we eigenlijk vrijwel direct een grote verbetering.

Ik verwacht geen schouderklopje, maar ik vind het wel ontzettend belangrijk voor iedere moeder die dit leest om te weten dat jouw oer gevoel er toe doet. Jouw gevoel klopt 99% van de tijd. Laat je dus niet van het kastje naar de muur sturen en maak je hard voor waar jij in geloofd. Jij kent je kind, een dokter niet. En aangezien je kindje zich nog niet kan verwoorden ben jij zijn/haar advocaat. Geloof mij maar, jouw gevoel doet er toe!

Ik voel me een ander mens sinds ik moeder ben. Dit had ik eigenlijk nooit verwacht. Mis ik de oude Jamey? Nee, dat niet. Ik zie het meer als een Jamey 2.0. Ik kan nu multitasken als een nieuwe, heb veel meer geduld dan vroeger en kan veel meer genieten van de kleine dingen in het leven.

Heeft het moeder zijn jou ook als mens veranderd?