De eerste driftbui in de winkel is een feit!
Je hoort iedere ouder wel eens zeggen, wacht maar tot ze in de winkel een driftbui krijgen. Nou, mijn eerste driftbui in de winkel is een feit. En wauw, wat is dat verschrikkelijk zeg!
Daar sta je dan. Trots aan het oefenen met mijn kleine meisje los wandelen in de winkel. Echt meelopen is toch iets wat je moet leren dus waarom niet vandaag. Het leek mij een goede dag, het weer is goed, ik heb geen haast en ik ben in een goede bui. Dus de kinderwagen, die laten we mooi in de auto vandaag.
Daar gaan we dan!
Vanaf de parkeerplaats naar de Kruidvat wandelen is hemelsbreed 40 meter. Stelt niets voor en dat liep ze dan ook voorbeeldig aan de hand mee. Hier en daar een korte stop om de bloemen of voorbijgaande fietsen uitgebreid te bestuderen. Maar ach, dat is toch gewoon schattig!
Eenmaal bij de winkel aangekomen….
Daar gaan we dan. De kruidvat in. Gelukkig is het nog niet heel druk en trekken we ook geen volle zalen wanneer ze haar eerste waarschuwing krijgt. Want nog geen seconde in de winkel begint Noé direct naar de wand met shampoo te rennen en haalt er resoluut 2 flessen shampoo uit. Die heb ik niet nodig. Dus die moeten weer terug in het schap. Maar dat is natuurlijk niet leuk mama. Dus de eerste boze blik is al een feit.
Boze blik nr. 2
Zo eigenwijs en pienter als ze is zet ze het voor ik een mandje heb gepakt al op een rennen. Rechtstreeks door naar de haaraccessoires. Daar is ze gek op. Het liefst speelt ze de hele dag met mijn borstels. Dus zodra ik de borstels uit haar handen pak en weer op zijn plek leg kreeg ik boze blik nr. 2. En dit alles binnen een minuut of 2.
Driftbui in de winkel
Het leek wel of ze op een missie was. Doelbewust loopt ze (gelukkig) de richting op van de pampers. Ik had alleen een pak luiers nodig dus het zou in feite een kort bezoekje moeten zijn. Toch besloot Noé dat het anders moest. En omdat ik haar wil leren dat niet alles gaat zoals zij wilt besloot ik haar handje vast te pakken om haar zo vervolgens mee te sturen naar de kassa. Al snel had ze door waar ik heen ging en trok ze om de seconde haar handje terug. Fijn. Krijgen we dit gevecht ook nog.
Boze blikken, op de grond zitten en boos doen. Het hoort er allemaal bij. Maar wanneer je vervolgens iemand hoort grinniken en zeggen “nou, dat betekend straf!” gaan mijn nekharen overeind staan. Mensen die zo druk bezig zijn met mijn manier van opvoeden, die geen idee hebben waarom ik iets doe en die bovenal mij en mijn dochter niet kennen. Wat hebben die nou met ons te maken? Helemaal niets toch?
Het goedbedoelde advies
Eenmaal bij de kassa was Noé bloed chagerijnig. En daar mocht natuurlijk de hele winkel mee van genieten. Op dat moment probeer ik haar gedrag te negeren. En nog erger, het gedrag van de mensen in de rij. De een nog erger dan de ander. Omaatje 1 besloot heel lief spulletjes aan te geven die ik nog geen seconde geleden van haar had afgepakt en omaatje 2 kijkt me afkeurend aan wanneer ik het weer terug in de schap leg. Om nog maar te zwijgen over de tiener die zuchtend staat te kijken met een kop van “dit gaat weer uren duren..”.
Mijn pinpas besloot op dat moment ook nog eens niet mee te werken. Dus het duurde natuurlijk alleen maar langer. Mijn lieve meisje was zo vervelend op dat moment, ik kon haar wel achter het behang plakken. Want tot overmaat van ramp denkt mevrouwtje ook wel even vast de winkel uit te kunnen glippen. En wanneer ik haar beet heb gooit ze zichzelf gewoon boos op de grond en begon daar begon de echte eerste driftbui. Krijsen, gillen, trappelen. Echt het beeld van een dreumes gone mad.
Nu ik dit achteraf schrijf kan ik er stiekem wel om lachen. Maar wanneer de rest van de winkel je aangaapt denk je echt, had ik nou die kinderwagen toch maar gepakt.
