Dat moment dat mijn kindje haar eerste duw kreeg..
Met dat vieze weer is er niet veel wat je kunt doen. En geloof mij, als je Noé ziet tijdens haar 13 maanden sprongetje dan snap je wel dat we haar echt even moeten laten uitrazen. Dus net als de rest van half Nederland gingen wij naar een indoor speeltuin.
Die eerste duw..
Dat moment dat je kind zijn eerste duw kreeg. Wat deed dat veel met mij. Zonder er over na te denken loop ik naar mijn meisje toe. Het liefst rammel ik het andere kindje even door elkaar en leg ik haarfijn uit dat dit niet mag. Want papa en mama zijn nergens te bekennen. Maar rustig maar, ik heb niks gedaan of gezegd en ben samen met Noé naar een ander plekje gelopen om verder te spelen. Maar diep van binnen wil ik mijn bad guy outfit aan doen en even heel duidelijk maken dat niemand met mijn dochter moet sollen!
Hoezo jij pakt mijn bal af? Ik pak hem gewoon terug!
Wanneer je zo in een binnenspeeltuin zit heb je alle tijd om je kleintje te observeren. De ballen van de ballenbak zijn dan ook groot favoriet bij Noé. Misschien tijd om er zelf eentje aan te schaffen? Ze is heerlijk alleen aan het spelen met de ballen als er plots een jongetje van een jaar of 3-4 opduikt en de ballen uit haar handen grist. Ik zie gelijk een beteuterd maar ook een vastberaden gezichtje. En ja hoor, ze pakt de ballen gelijk weer terug uit de jongen zijn handen. De jongen schrok er stiekem toch een beetje van en liep snel weg. Wauw, wat een stoere meid hebben we nu al opgevoed!
Mijn hoofd zegt dat ik het me niet moet aantrekken, het hoort er nu eenmaal bij. Kinderen zijn nou eenmaal lekker aan het rondrennen en letten daarbij op niets of niemand. Heerlijk onbezorgd spelen, zoals het hoort! Maar wanneer je dan ziet dat je eigen kindje op een speelplek voor de allerkleinste omver worden gelopen door kinderen van een oudere leeftijd (die eigenlijk al niet eens daar horen te spelen).. Oeff daar gaan mijn nekharen dan echt van overeind staan.
Waar zijn de ouders in zo’n speelparadijs?
Misschien dat ik me dit afvraag omdat ik een nieuwe moeder ben. Wie weet denk ik er over een paar jaar wel heel anders over. Maar toch, het moet van mijn hart. Ik zie bij binnenkomst zo ontzettend veel moeders en ook vaders die enkel geïnteresseerd zijn in hun telefoon, of zelfs hun laptop open hebben staan en werken. Ze letten totaal niet op waar hun kids mee bezig zijn en wat er allemaal gebeurt. Ben ik dan de enige ouder die het liefst de hele speeltuin mee rond wil lopen? Die alles wilt zien en actief wil mee doen, of ben ik gewoon op een verkeerd moment binnen gekomen?
Begrijp me niet verkeerd, ik veroordeel helemaal niemand. Ik zit ook wel eens iets langer op mijn telefoon dan ik hoor te zitten als de kleine er bij is. En ook ik moet gewoon werken voor de kost. Maar wanneer ik in een omgeving ben met een hele hoop andere mensen vind ik het wel zo fijn als ik kan zien wat mijn kind doet en wat er allemaal gebeurt.
Ik moest gewoon even mijn hart luchten over alles wat ik vandaag heb gezien in het indoor speelparadijs. Herkennen jullie mijn verhaal?
