Ben ik een verwende moeder?
En toen was 7 uur wakker worden in eens normaal. Ik klink verwend, ik weet het. Maar wanneer je gewend bent dat je kleintje elke ochtend pas om een uur of 8 tot soms wel half 9 uitslaapt is het in eens wel even wennen als je elke ochtend in eens om 7 uur wakker bent.
Ben ik dan zo’n verwende moeder?
Ik weet dat er ontzettend veel ouders zijn die elke dag al om 6 uur beneden zitten aan de eerste kop koffie. Ik mag dan ook van geluk spreken dat ik al vanaf Noé haar tweede maand al de nacht mag doorslapen. Maar misschien is dat ook wel gelijk het geen waardoor ik nu zo’n moeite heb met het niet meer kunnen slapen tot 8 uur.
Die verdomde tandjes ook iedere keer.
Die tandjes maken het ook niet veel makkelijker. Overdag is ze chagrijnig, en ’s nachts is het sluipen naar boven om haar lichte slaap niet in eens te onderbreken. Nou is het niet zo dat we niet meer leven wanneer Noé op bed ligt. Maar wanneer ze in de tandjes fase zit zijn we wel extra zuinig op de momentjes dat ze slaapt.
Ook het middagslaapje is aan het veranderen. Ik mag nog van geluk spreken dat Noé nog wel slaapt tussen de middag. Maar haar slaaptijden zijn wel echt veranderd. Voorheen kon ik haar na de lunch op bed leggen en sliep ze meestal 2 tot 3 uurtjes. Nu merk ik dat ze al om 11 uur erg moe is en leg ik haar dus eerder op bed. Op zich niet erg natuurlijk. Alleen blijft ze regelmatig heel snel wakker worden doordat ze dan gepoept heeft. Als ik geluk heb slaapt ze dan net een half uurtje en dan word ze huilend wakker. En als je denkt dat ze dan na een schone luier weer verder slaapt heb je het goed mis.
Hoe ik het doe op minder slaap?
Niet zo goed. Ik word er vooral erg crancky van. En ik merk dat wanneer Noé dan op bedje ligt ik minder productief ben. Normaal zou ik dan lekker aan het werk gaan en tik er zo 3 blogs uit. Maar nu ik zo moe ben ben ik toch eerder geneigd om “mee te slapen” of even een serie te gaan kijken. Gewoon even ook relaxen. Want op het moment dat ze wakker is vergt ze door de pijn aan haar tandjes toch ook wat meer aandacht. Ze wilt heel graag samen spelen. Maar gelukkig speelt ze ook goed met haar Bla Bla Blocks alleen.
Ik houd mezelf maar voor dat het maar een fase is. En dat het vast niet heel lang meer duurt voor ze weer “normaal” slaapt, haar tandpijn voorbij is en ik mijzelf weer een verwende moeder mag noemen. Zijn er meer ouders met kinderen van 1,5 jaar die dit zelfde mee hebben gemaakt? En zo ja, hoe lang duurde het voordat het bij jou voorbij was?
