Als vrouw in een Vluchtelingenkamp

Iets wat enorm actueel is in Nederland is de vluchtelingencrisis. Bij ons in Nijmegen is een van de grootste vluchtelingenkamp waar uiteindelijk 3000 vluchtelingen zullen worden opgevangen. Onder deze vele vluchtelingen zit ook een lieve vrouw van 24 met een prachtige zoon van 10 maanden. Om privacy redenen wilt ze graag anoniem blijven. Toch wou ik jullie graag haar verhaal vertellen. Lees je mee?

Laten we eerst bij het begin beginnen. Zoals ik al zei wil deze dame graag anoniem blijven. Voor het gemak zal ik haar Anna noemen. Anna komt oorspronkelijk uit Syrië. Ze is samen met haar man en haar zoontje van 10 maanden al 5 maanden op de vlucht. Van Syrië zijn ze naar Turkije gevlucht en 4 maanden geleden maakten ze de ongelofelijk gevaarlijke oversteek van Turkije naar Europa. Ze zaten in een klein bootje met 8 anderen en hun toen 7 maand oude zoontje. Het weer was slecht en veel van hun spullen vielen overboord. Zo ook de foto’s van hun bruiloft. Ze hebben hun huis, familie en vrienden moeten achterlaten om te vluchten van de oorlog. En inmiddels zit ze nu al 2 maanden en 10 dagen in het vluchtelingen kamp Heumensoord in Nijmegen.

Bron: CNN

Via een speciale groep op Facebook ben ik in contact gekomen met Anna en na vele leuke gesprekken hebben we besloten om elkaar eens te ontmoeten in het kamp. Toen ik het vluchtelingenkamp op liep schrok ik best wel van de enorme omvang van het kamp. Overal waar je kijkt staan grote witte gebouwen waar honderden mensen verblijven in afwachting. In totaal zitten er zo’n 3000 vluchtelingen van diverse etniciteiten door elkaar heen.

Ik hoef geen groot huis en een dikke auto, ik wil alleen maar dat mijn zoon een toekomst heeft!

Wat me gelijk opviel was hoe dankbaar deze mensen zijn. Anna zegt ook, ik hoef geen groot huis en een dikke auto. Ik wil alleen maar een toekomst voor mijn zoon en gelukkig zijn. Ze wil niet meer bang over haar schouders hoeven kijken. De tranen schoten in haar ogen toen ik vroeg of ze thuis niet miste. Ik voelde diep met haar mee. Ik zou me ook echt niet kunnen voorstellen hoe het is om alles achter te laten. Het enige wat ze wil is een toekomst voor haar prachtige zoon, zo moeilijk kan dat toch niet zijn?

Ik zelf had wel eens wat berichten gelezen over de sobere leefomstandigheden. En nu zag ik het ook met eigen ogen. Er zijn zo veel mensen in het kamp. Je moet je voorstellen dat 1000 mensen 14 toiletten moeten delen. Maar niks is zo erg als hun thuis land op dit moment. Zo vertelden ze mij dat er mensen in een gevangenis worden gegooid omdat ze tegen het regime zijn. Een gevangenis zoals hier is daar niks bij. Een gat in de grond met 100 anderen, vingers die afgehakt worden en nagels die uitgetrokken worden. Dit is allemaal normaal in landen zoals Syrië. Gelukkig is ze nu veilig en kunnen ze weer gaan denken aan de toekomst.

Elke ochtend springen de TL lampen om 7 uur ’s ochtends aan en moeten ze om 8 uur ontbijten, want als je te laat bent is het op. Ik zou het verschrikkelijk vinden om verplicht zo vroeg dag in dag uit op te staan, maar Anna hoor je er geen moment over klagen. Ook hebben ze om een vaste tijd om te lunchen en zo lief dat Anna en haar man zijn nodigden ze ons uit om aan te schuiven. Er kwam ondanks de weinig middelen die ze hebben een heerlijke feestmaal op tafel van bonen, brood en fruit.

Anna is een prachtige meid, heeft een geweldig zoontje en een hele lieve man. Ze hebben een vreselijke tijd achter de rug en verdienen een beter leven. Ik hoop dat wij hun dit kunnen bieden in Nederland. Want zeg nou zelf, dit zou jij toch niemand gunnen? Het belangrijkste wat ik heb geleerd deze middag is dat we allemaal mensen zijn, allemaal kinderen van God, Allah, Boeddha. Welke religie je ook hebt we zijn allemaal uit het zelfde hout gesneden en allemaal mensen van vlees en bloed.