Grenzen opzoeken noe 1

1 jaar oud, en nu al druk met de grenzen opzoeken en ons uittesten. Ik heb er mijn handen vol aan! Benieuwd wat Noé allemaal uithaalt en hoe wij er mee om gaan? Lees dan snel verder. Trust me, het is soms ook wel echt hilarisch.

Met eten spelen/gooien

Je hebt het wellicht al een keer eerder gelezen. Noé is al een tijdje bezig met het uittesten van ons geduld en wat ze nou wel en niet mag. Een van die dingen is het eten. Dit werd echt in eens een issue. Dit begon al echt vormen te krijgen in November. Nu in Januari is het nog steeds af en toe drama. Maar we houden stug vol! Nee is nee, en wanneer ze begint te gooien met eten zetten we het eten weg. Wat vooralsnog het beste werkt is afleiden. Dus eigen bestek in haar handen en dan tegelijk eten geven. Toch gaat het nog wel eens mis en zit ik weer onder de derrie.

Nee, daar mag jij niet aankomen!

Iets wat ik heel erg vaak mag zeggen hier is: nee, daar mag jij niet aankomen! Dit gaat dan vervolgens gepaard met het weghalen van de kleine bij het betreffende object. Om een voorbeeld te geven, onze sta lampen. Deze heeft ze tot twee keer toe kapot weten te maken. Ze trekt dan de hele statief omver waardoor de lampenkap breekt. Needless to say, daar mag ze niet meer aankomen. Nu hebben we de lampen al verplaatst zodat ze er niet meer zo makkelijk bij komt. Toch weet ze het iedere keer voor elkaar te krijgen om toch bij de lampen in de buurt te komen.

Een tijdje terug hebben we ook gekeken voor een mooie houten keuken. We vonden het zo’n lastige keuze omdat Noé echt overal aan wilt komen en alle kastjes continue wilt openen. Nu hebben we uiteindelijk een keuken genomen waarvan ze voorlopig nog echt niet bij de handgrepen kan omdat deze op de deurtjes zitten en niet op de voorkant. Laten we hopen dat het nog even duurt voor ze het in de gaten gaat krijgen, want dan hebben we een ander probleem haha!

En wat doe je dan?

Weer nee zeggen en vervolgens een vragende blik krijgen terwijl ze gewoon doorgaat? Nee dat werkt niet. Ik pak haar na 2 keer waarschuwen dan ook op en zet haar ergens neer waar ze wel mag spelen. En je raad het al, dan begint de drift bui. Gelukkig duurt dit maar eventjes en gaat ze vervolgens weer verder spelen met iets anders. Maar ik vind het wel vervelend om te zien. Ik gun haar natuurlijk alles, maar driftbuien tolereer ik niet. Ik ben dan ook erg goed geworden in het hele negeer spelletje.

Als ik zie dat ze veilig zit en lekker driftig aan het doen is loop ik gewoon weg, negeer haar en ga verder met het geen wat ik aan het doen was. Ze kan dan ontzettend goed zielig kijken. Stiekem vind ik het ook wel een beetje aandoenlijk. Maar als ik haar nu ga troosten is mijn punt gewoon niet duidelijk. Het is dus even volhouden. Maar ik denk dat het echt beter is zo. Voorheen gaf ik haar een van haar fopspenen van ikwordmama.nl maar daar trapt ze helaas niet meer in. Waar is die tijd toch gebleven!

Harder, hardst.

Wat ik wel belangrijk vind is dat Bram en ik op 1 lijn zitten. Als ik zeg nee dat mag niet steunt Bram mij hier ook altijd in. Hij is eigenlijk zelfs wat harder dan dat ik ben. Wanneer ze bijvoorbeeld valt schiet ik omhoog van schrik. Bram is daarentegen een stuk harder en die zegt dan gewoon hop, opstaan. Niks aan de hand. Ook al zie ik de tranen in haar oogjes. Maar hij heeft wel een punt, wanneer ik zo heftig schrik, schrikt zij hier ook van.

Maar goed, het schijnt nog wel even een poosje te duren voordat ze echt doorheeft dat nee ook echt nee betekend. Maar we hebben lange adem!

Heb jij een kindje? Hoe ging jij toen om met grens opzoekend gedrag?